Friday, December 30, 2016

469. The Story Of My Marriage - 29 - My First Client Mrs. Sreenivas & Lunch At Sangeetha Restaurant


චෙන්නයිහි සංගීතා රෙස්ටොරන්ට්
නමැති ආපන ශාලාව


"ශ්‍රී යුනිවසිටි ගියාද?"

"ඔව් සර් මම කොයිම්බටෝර් යුනිවසිටි සර්, මට උපාධියට ඩිස්ටින්ක්ෂන් එකක් තියනව"

"හොඳයි, බොහොම හොඳයි, ඉතිං මොකද මේ ටොයිලට් එකට යන්ට මගෙං පර්මිෂන් ඉල්ලන්නෙ?"

"එහෙම තමයි මෙහෙ පිළිවෙල සර්, "

"හරි අද ඉඳල ඒ පිළිවෙල අපි වෙනස් කරමු. කිසි කෙනෙක් මීට පස්සෙ ටොයිලට් එකට යන්න මගෙන් අවසර ගන්න අවශ්‍ය නෑ.තේරුණා නේද? අනික් අයටත් කරුණාකරල කියන්න."

"හොඳයි සර් බොහොම ස්තූතියි සර්….."

අනුයාත දෙහෝරාව මුලුල්ලේ මම බාලක්‍රිෂ්ණන් මහතා මවෙත ලබාදුන් වාර්තාවන් කියවීමි. ඒ සෑම වාර්තාවකම වැඩි ඉඩකඩක් වෙන්වූයේ තමන් කරන්නේ කුමක්ද? සහ එහි ප්‍රායෝගික වැදගත්කම පිළිබඳව කිසිදු අවධානයක් යොමු නොකොට තම දැනුම ප්‍රදර්ශනය කිරීමේ ඒකායන අරමුණින් සකස් කෙරුණු මූල්‍ය ආකෘතීන්ටය. බහුතරයක් මෙම වාර්තා සම්පාදනය කළෝ එම්.බී.ඒ. උපාධිධාරීහු වූහ.

(මූල්‍ය ආකෘතියක් (Financial model) යනු යම් ආයෝජනයක හෝ වත්කමක අනාගත ක්‍රියාකාරිත්වය පුරෝකථනය කරනු උදෙසා නිර්මාණය කරනු ලබන්නකි)

එක් වාර්තාවක් පූර්ණ වශයෙන් පදනම්වූයේ අන්තර්ජාල සේවා සපයන සමාගම්හි මූල්‍ය වටිනාකම සහ එහි වෙබ් අඩවියට පිවිසෙන්නන් සංඛ්‍යාව පිළිබඳව දත්ත ඇතුලත් කොට පිළියෙල කල සවිස්තරාත්මක වගුවක් මතය. වාර්තාව පිළියෙල කල විශ්ලේෂකයා අධ්‍යයනයට භාජනය වූ සියළු සමාගම් සමාගමේ වටිනාකම සහ එහි වෙබ් අඩවියට පිවිසෙන්නන් සංඛ්‍යාව අතර අනුපාතය අනුව අනුයාතව පෙලගස්වා තිබිණි. ඒ අනුව අදාල අනුපාතය අවමවූ සමාගමෙහි කොටස් මිලදීගැනීම වාර්තාවෙන් දැඩිව නිර්දේශකොට තිබිණි. "වහාම මිළදී ගන්න" යනුවෙන් වාර්තාව අවසානයේ ඉතා විශාල අකුරින් සඳහන් විය. එම වාක්‍යය අවසානයේ විශ්මයාර්ථ ළකුණු පහක් ද යොදා තිබුනේ එම වාක්‍යය දුටු වහාම දිවගොස් අදාළ සමාගමේ කොටස් මිලදී ගැනීමට ආයෝජකයින් පෙළඹවීම වහා ආරම්භ කලයුතුයැයි සිටි බැංකුවේ කාර්ය මණ්ඩලයට කල නියෝගයක් පරිද්දෙනි. එහෙත් සමාගමේ වෙබ් අඩවියට පිවිසෙන්නන් බහුතරයකගෙන් අදාල සමාගමට කිසිදු ගෙවීමක් හෝ ලාභයක් නොලැබෙන බව විශ්ලේෂකයා හිතා මතාම හෝ නොදැනුවත්කම නිසා නොසළකා හැර තිබිණි.

"සර් සමාවෙන්න…" එක් වරම ශ්‍රී මගේ කුටියේ දොරටුවෙන් හිස රුවා පැවසුවාය. ඇය සිය වැසිකිළි ගමන නිමකොට පෙරළා පැමිණ ඇති බව සක්සුදක්සේ පැහැදිළිය.

"ඔව්..ශ්‍රී කියන්න…. මොකක්ද ප්‍රශ්ණෙ?" මම ආසනයේ පසුපස ඇන්දට වාරුවෙමින් විමසීමි.

"සර් මේ..මගේ හොඳ කස්ටමර් කෙනෙක් ඇවිල්ල ඉන්නව. මම එයාව එක්කලා එන්නද සර් ගාවට? "

"හරි හරි... එක්ක එන්න එක්ක එන්න."

"සර් මේ තමයි මිසිස් ශ්‍රීනිවාස්...." පණස් වියැති පමණවූ වූ දරුණු අපරාධකරුවන්ට යොදන විශාල මාංචු බඳු පළලැති රන් වළලු දෙකක් බැගින් දෑතෙහිම පැළඳි පිරිපුන් සිරුරකින් යුත් කාන්තාවක් මගේ කුටියට කැඳවාගෙන පැමිණි ශ්‍රී ඇය මට හඳුන්වා දුන්නාය.

"එන්න මිසිස් ශ්‍රීනිවාස්…….." මම අසුනින් නැඟිට ඇය බැංකුවේ ප්‍රවේශ ශාලාවෙහි (Lobby) පනවා තිබූ සුව පහසු කවිච්චියක් වෙත කැඳවාගෙන ගියෙමි. තම ගනුදෙනුකරුවන්ගේ මුදල් පැහැරගන්නා අතරම ඔවුනට හැකි පමණ පහසුකම් සැපයීම ද සිටි බැංකුවේ චිරාත්කාලයක සිට පැවත එන ප්‍රතිපත්තියකි.

"මිස්ටර් ක්‍රිෂ් අයි.අයි.ටී. එකේද?" ශ්‍රීනිවාස් මහත්මිය මා දෙස දෑස් සිහින්කොට බැල්මක් හෙලමින් විමසුවාය.

(අයි.අයි.ටී. පිළිබඳව කිසිත් නොදන්නා පාඨකයින්ගේ පහන් සංවේගය උදෙසා ඒ පිළිබඳව කෙටියෙන් පැහැදිලි කළහොත් මැනවැයි හඟිමි. අයි.අයි.ටී. නොහොත් ඉන්දීය තාක්ෂණ ආයතන ඉන්දියාවේ තාක්ෂණ අධ්‍යාපනයෙහි ඉහළම ස්ථානයෙහි වැජඹෙන අතර ඊට ප්‍රවේශ වීමට පවා ඉතාම තරඟකාරී විභාගයකින් සමත්විය යුතුය)

"ඔව්.....මැඩම්...." ශ්‍රීනිවාස් මහත්මියගේ ඇඟේ ගැසිය යුත්තේ කුමන සමාගමේ කොටස්දැයි කල්පනාකරමින් මම පිළිතුරු දුනිමි.

"මගෙ මුණුබුරාත් අයි.අයි.ටී. එන්ට්‍රන්ස් විභාගෙට ලෑස්ති වෙනව" ශ්‍රී නිවාස් මහත්මිය තද කළු කේශකලාපයකින් යුත් ඇගේ හිස සොලවමින් සිනාසුණාය. හිස සොලවන වාරයක් පාසා ඇය හිඳ සිටි කවිච්චිය ඉහළින් බිත්තියෙහි සවිකොට තිබූ ප්‍රතිදීප්ත පහනින් නිකුත්වූ ආලෝකය පතිතව ඇගේ හිසකෙස් දිළිසුනේ එහි යහමින් ආලේප කොට තිබූ පොල්තෙල් හේතුකොටගෙනය.

"අනේ බොරු කියන්න නම් එපා මැඩම්..අයි.අයි.ටී. එන්ට්‍රන්ස් එග්සෑම් එක ලියන මුණුබුරෙක් ඉන්න තරමට ඔයාට වයසක් නෑ…" මම හඬනඟා සිනාසුනෙමි. 

ශ්‍රීනිවාස් මහත්මිය ප්‍රීතියෙන් සිනාසුනාය. ශ්‍රී ද ඇය හා එක්ව සිනාසුනාය. නොදැනුවත්වම හබක වෙත පියමනින සාවියක මෙන් ඇය අපට අවශ්‍ය මනෝභාවය (Mood) වෙත කෙමෙන් ළඟාවෙමින් සිටියාය.

"අනේ නෑ අයියෝ මට හොඳටම වයසයි. හැබැයි ඇත්තම කිව්වොත් මුණුබුරා තාම හයේ පන්තියෙ ඉන්නෙ..හිහ්,හිහ්." ඇය සුරතින් මුව වසාගෙන කුඩා දැරියක මෙන් යලි සිනාසුනාය.

"මේ.... මේ මැඩම්ගෙ එකවුන්ට් එකේ බැලන්ස් එක කීයක් තියනවද?" මම ශ්‍රී දෙස හැරී පහත් හඬින් විමසුවෙමි. 

"එක්කෝටි විසි ලක්ෂයයි………" ශ්‍රී ද එළෙසම පහත් හඬින් පිළිතුරු දුන්නාය. 

මම මොහොතක් දෑස පියාගෙන ගණනය කලෙමි. ශ්‍රීනිවාස් මහත්මියගේ ගිණුමෙහි ඇති මුදලට සමාන මුදලක් ඉපයීමට මම මේ රැකියාවෙහි අවම වශයෙන් වසර තිහක් නිරතවිය යුතුය. "හ්ම්ම්ම්..මේ මනුස්සයට මොකටද මෙච්චර සල්ලි? එයිං ටිකක් අපි ගත්තම මක් වෙනවද?" එසේ මටම පවසමින් මම  සිත එකඟකොට ගතිමි.

"මැඩම් මීට කලින් කොටස් වෙළඳපොලේ එහෙම ආයෝජනය කරල තියනවද?"

"කොටස් වෙළඳපොලේ?.........." ඇගේ දෑසට නැඟුනේ බියමුසු පෙනුමකි. "අනේ නෑනෙ…………"

"ඒක තමයි. අපි මෙහෙම කරමු. මේ දවස්වල ඉන්ටර්නෙට් සමාගම්වල කොටස් මිළ හොඳටම බැහැලයි තියෙන්නෙ. ඒ හින්ද මට බය නැතුව නිර්දේශ කරන්ට පුලුවනි එහෙම සමාගමක දෙකක කොටස් ගත්තට කිසිම පාඩුවක් වෙන්නෙ නැහැය කියල. මොකද මැඩම් කියන්නෙ?" මම මගේ මුවට නඟා ගත හැකි උපරිම සුහද සිනහව නඟාගෙන ශ්‍රීනිවාස් මහත්මියගේ දෑස් දෙස එක එල්ලේ බලාගත්වනම විමසූයෙමි.

ශ්‍රීනිවාස් මහත්මිය මාදෙස කනස්සලුසහගත බැල්මක් හෙලුවාය. "අනේ මම දන්නෙ නෑ. මගෙ පුතා අමරිකාවෙ ඉන්ටර්නෙට් කම්පනි එකක වැඩ කරන්නෙ. එයා මේ පහුගිය සතියෙත් මට කිව්වෙ තත්වය එච්චරම හොඳ නැහැ, එහෙ ඉන්ටර්නෙට් කම්පනි ඔක්කොම වැහෙයි බොහෝවිට කියල"

"හරි හරි මැඩම් ඒ අමරිකාවෙනෙ. එහෙ එහෙම වෙන්ඩ ඇති. ඒත් අමතක කරන්න එපා මේක ඉන්දියාව. ඉන්දියාවෙ ජනගහණය බිලියනයක්. ඒ කියන්නෙ කෝටි සීයක්. එතකොට ඒ කියන්නෙ ඇස් කීයක්ද?"

ශ්‍රීනිවාස් මහත්මිය මුව මඳක් විවරකොටගෙන මා දෙස බලා සිටියා විනා පිළිතුරක් නොදුන්නාය. 

"හරි මමම කියන්නංකො එහෙනං. බිලියනයක් මිනිස්සු කියන්නෙ ඇස් බිලියන දෙකක්. ඒ කියන්නෙ කෝටි දෙසීයක්. ඔය ඇස් කෝටි දෙසීයම නොවුනත් ඔයින් සෑහෙන කොටසක්... අඩුගානෙ බාගයක්වත් ඉන්ටර්නෙට් බලනව ඇතිනෙ. ඉතිං නිකමට හිතන්නකො..... කවදාවත් ඉන්දියාවෙ ඉන්ටර්නෙට් කම්පනීස් වල අනාගතය නරක් වෙන්නෙ නෑ. අනික අපේ බැංකුවෙ තියනව පොදු අරමුදලක්. ඒ හින්ද ඔබ තුමියට එකම වෙලාවෙ කම්පනි කීපයක ආයෝජනය කරන්නටත් පුලුවන්. ඒකෙන් අවදානමක් තියනව කියල හිතනව නම් ඒ අවදානමත් අඩුවෙනව"

ශ්‍රී සහ මම ශ්‍රීනිවාස් මහත්මිය සමඟ මිනිත්තු දහයක පමණ කාලයක් සාකච්ඡා කළෙමු. එම්.බී.ඒ. පාඨමාලාව හැදෑරීමෙහිදී අලුයම වන තෙක් නිදි වරමින් අනන්‍යා සමඟ වණපොත් කල බොහෝ බරපතල වදන් මම මෙහිදී ශ්‍රීනිවාස් මහත්මිය පෙළඹවීම උදෙසා භාවිතා කළෙමි. උපායමාර්ගික ලාභය (Strategic Advantage), සමාගමක පහළ මායිම සහ ඉහළ මායිම, (Bottom Line vs. Top Line) ආදී කළමණාකාරිත්ව අධ්‍යයනයේදී භාවිතාවන පාරිභාෂික වදන් නිතර යොදමින් මම සාකච්ඡාව මෙහෙයවද්දී ශ්‍රී සහ ශ්‍රී නිවාස් මහත්මිය සෑම වදනක් පාසාම ඔවුන්ගේ හිස් සිරස්ව සොළවමින් අර්ධ වශයෙන් විවරකොටගත් මුවින් යුතුව මා දෙස බලා සිටියෝය.

අවසානයේදී ශ්‍රීනිවාස් මහත්මිය අන්තර්ජාල සමාගම් කිහිපයක ආයෝජනය කිරීමට කැමැත්ත පළ කලාය.

"හරි මැඩම්. අපි එහෙනං පොඩි මුදලක් ඉස්සෙල්ලම අයෝජනය කරල බලමු... මොකද කියන්නෙ? ලක්ෂ දහයක් වගෙ... කැමතිද?" සිටි බැංකු ජීවිතයේ මගේ පළමු ගණුදෙනුව හැකි විගස නිමා කරනු රිසියෙන් මම ශ්‍රීනිවාස් මහත්මියගෙන් විමසීමි.

"පහක් ...අනේ පහක්... පහක් ඇති... පහක් ඇති" ශ්‍රීනිවාස් මහත්මිය දෑත් සොළවමින් කෑගැසුවාය. ඇගේ දෑතෙහි වූ මාංචු මෙන් විශාල රන් වළලු එහා මෙහා දුවමින් එකිනෙක ගැටෙමින් සිළිං බිළිං යනුවෙන් රාවයක් නැංවූයේය.

අවසානයේදී අපි පළමු පියවර ලෙස රුපියල් ලක්ෂ පහක මුදලක් ආයෝජනය කිරීමට අදාල ගිවිසුම් අත්සන් කලෙමු. ශ්‍රී ප්‍රීතියෙන් ඔකඳ වූවාය. ගතවූයේ යන්තමින් එක් වරුවකි. මම ඔවුන් සියල්ලන්ගේම ප්‍රියතම පාරිභෝගික සේවා කළමනාකරු බවට පත්වී අවසානය.

බාලක්‍රිෂ්ණන් මහතා එදින දිවා ආහාර විවේකය ඇරඹෙනු හා සමඟම මගේ කුටියට පැමිණියේය. "ක්‍රිෂ් යමු…. අද පළවෙනි දවසෙ මගෙ ගානෙ ලන්ච් එක" 

ඔහු මා රැගෙන ගියේ චෙන්නයිහී සුප්‍රසිද්ධ ආපන ශාලාවක්වූ සංගීතා රෙස්රටොන්ට් වෙතය. ඉතා රසැති තෝස සඳහා සංගීතා රෙස්රටොන්ට් ප්‍රසිද්ධියක් උසුලන බව අනන්‍යා වරක් මා සමඟ පැවසූ බව මගේ මතකයෙහි රැඳී තිබිණි.

"මොන මොන තෝසද ඔය ගොල්ලො ගාව තියෙන්නෙ?" අප අසලින් විදුලියක් මෙන් දිවයන වේටර් කොලුවකු නැවැත්වූ මම ඇසූයෙමි. 

"තෝස ජාති අසූ පහක් අපි හදනව" කොලුවා අත දිගු කොට ඒ අසල බිත්තියක එල්ලා තිබූ විශාල දැන්වීම් පුවරුවක් පෙන්වා යලි විදුලියක් මෙන් අතුරුදන්විය.

දැන්වීම් පුවරුව අසලට ගිය මම එහි සඳහන් තෝස වර්ගවල නම් කියවන්නට වීමි. ඉතිහාසයේ පළමුවරට මානවයින් ආහාර පිසීම ඇරඹූ දා සිට අනුභව කල සියලුම ආහාර වර්ග යොදා තැනූ තෝස එහිවූ බව ප්‍රිය පාඨකය මට කිසිදු සැකයකින් තොරව දිවුරා ප්‍රකාශ කල හැක.

"ක්‍රිෂ් නිවිති තෝස කාල බලන්න. ඒක හරිම රසයි. එහෙම නැත්තං කෙසෙල් තෝසත් නරකම නෑ" බාලක්‍රිෂ්ණන් මහතා මා පත්වූ අර්බුදයෙන් ගලවා ගැන්මට වහා ඉදිරිපත්විය.

"ඉතිං තරුණයා කොහොමද ඔයාගේ හිතට දැනෙන්නෙ? ජීවිතේ පළමුවෙනි වරට ඔයා ආයෝජනයක් සංවිධානය කලා. කොහොමද ඒ ෆීලිං එක? නිකං හදවත මහා ආඩම්බරේකින් පිරිල වගෙ දැනෙන්නෙ නැද්ද?" අප ඇණවුම් කල තෝස ගෙනෙන තුරු මුල්ලක වූ මේසයක් දෙපස හිඳ සිටිනා අතර බාලක්‍රිෂ්ණන් මහතා මගෙන් විමසීය. 

"මේ යකා මොනව කියවනවද මන්ද..කෙහෙම්මල් ආඩම්බරේ.....මගෙ පපුව වේදනාවෙන් පිරිල. මේ වෙනකොට මම චෙන්නයි ඇවිල්ල පැය පහළවක් ගත වෙලා. ඒත් තවම මට අනන්‍යා එක්ක එක වචනයක් කතා කරගන්න බැරිවුනා. පුලුවන් ඉක්මනට මොබයිල් ෆෝන් එකක් ගන්න ඕන..ම්ම්ම්..එකක් නෙවෙයි දෙකක්..." මම තොල මතුරාගතිමි.

වේටර් කොලුවා තෝස ගෙනවිත් අප ඉදිරියේ තැබීය. "හරි හරි... කාල ඉමු... කාල ඉමු" බාලා තෝස කැබැල්ලක් කඩා සාම්බාර් හොද්දේ ගිල්වමින් පැවසීය. 

"ක්‍රිෂ් මම මේ ඇත්තමයි කියන්නෙ තේරුණාද? ඔයා දැක්කම මට මතක් වෙන්නෙම මගෙ තරුණ කාලෙ. ඇරපු අතක් නෑ ඔයා මම ඒ කාලෙ වගේමයි."

"ඈ?" මම හිස ඔසවා බාලා දෙස බැලීමි. "මේ මනුස්සය මොන කෙහෙම්මලක් කියවනවද මන්ද..මම එයා තරුණ කාලෙ වගේය කියන්නෙ. අනෙ අප්පේ මටනම් එයා වගේ වෙන්න කිසිම උවමනාවක් නෑ" එසේ සිතමින් මම ආහාර ගන්නට පටන් ගතිමි.

අනන්‍යාගේ නිවසෙහි ස්ථාවර දුරකථන අංකය මම දනිමි. එහෙත් ඇය රැකියාවෙන් පසු නිවසට ලඟාවන්නේ බොහෝවිට රාත්‍රී හතේ කණිසම ද පසුවීය. ඇය රාජකාරී සඳහා බොහෝවිට කාර්යාලයෙන් බැහැරව යන බැවින් කාර්යාල දුරකථනයට ඇමතීමෙන්ද කිසිදු පළක් නොවේ. 

අහ්මදාබාද් හි අප ඉගෙන ගන්නා සමයෙහි බොහෝ විට දිවා ආහාරයෙන් පසු අප දෙදෙන මගේ කුටියෙහි සයනය මත තුරුළුවී සිනාසෙමින් වල්පල් දොඩවමින් සිටියෙමු. ඒ සොඳුරු කාලය සිහිව මසිත ශෝකයෙන් බරවිය. දිගු සුසුමකින් ශෝකය මඳක් තුනී කොටගැන්මට මම උත්සාහ කළෙමි. මගේ සිත පෙලනා ශෝකය පිළිබඳව වගේ වගක් නොමැතිව බාලා ඒකපාර්ශ්විකව කතාකරයි.

"ක්‍රිෂ්, මේ බැංකු රස්සාව කියන්නෙ මහ පුදුම එකක්. ඔන්න බලන්න දැං මම මේ රස්සාව කරන්ට අරගෙන අවුරුදු විස්සකට වැඩියි. ඒත් තවම උදේ රස්සාවට මම එන්නෙ බොහොම නොඉවසිල්ලෙන්. හරියට කොයි වෙලේද බැංකුවට අඩිය තියන්නෙ කියල මගෙ රෝම කූප පවා නලියනව වගේ. මේ ඇත්තමයි පුතා..." බාලා කතාව මඳකට නවත්වා වතුර වීදුරුව ගෙන උගුරු කීපයක් පානය කලේය. මම එක වචනයක් හෝ නොදොඩා ඔහුගේ මුහුණ දෙස බලා සිටියෙමි.

"මට මේ ඊයෙ වගෙ මතකයි ඉස්සෙල්ලම මගෙ බොස් මාව ලන්ච් එකකට එක්කගිය දවස..හේ..ක්‍රිෂ්..මොනවද ඔයහැටි කල්පනා කරන්නෙ? දැං මේ ලන්ච් වෙලාව. රාජකාරි ගැන හිතන්න එපා මේ වෙලාවෙ"

"නෑ..නෑ..එහෙම එකක් නෙවෙයි." මම නින්දෙන් අවදිවූවාක් ලෙස පුටුවේ හරිබරි ගැසී බාලා ඇමතුවෙමි. "මේ...මිස්ටර් බාලක්‍රිෂ්ණන්….එච්.එල්.එල්. ඔෆිස් එක තියෙන්නෙ ගොඩක් දුරද?" 

(අනන්‍යා සේවය කරනුයේ එච්.එල්.එල්. සමාගමේ බව ඔබට මතක ඇතැයි මම උපකල්පනය කරමි මා හිතවත් පාඨකය)

"ඇයි? එච්.එල්.එල්. එකේ කවුරුහරි අපේ ඉන්වෙස්ට්මන්ට් වලට යොමුකරගන්ට පුලුවන්වෙයි කියල ක්‍රිෂ්ට හිතෙනවද? "

මෙලොව මිනිස් වර්ගයා පවතිනුයේ සිටි බැංකුවේ චෙන්නයි ශාඛාවේ තම මුදල් තැන්පත් කිරීමට සහ සිටි බැංකු කාර්ය මණ්ඩලය නිර්දේශ කරනා සමාගම්වල තම මුදල් ආයෝජනය කරනු උදෙසා පමණි යනුවෙන් බාලා සිතන්නේද යනුවෙන් බලවත් සැකයක් මසිත තුල හට ගත්තේය.

"සමහරවිට එහෙම වෙන්නත් පුලුවන්" මම පැවසීමි. බැංකුවක රැකියාවක් කීරිමේ එක් ධනාත්මක ලක්ෂණයක් නම් කටේ තොලේ නොගෑවී අසත්‍යයන් ප්‍රකාශ කිරීමට මෙන්ම ඒ පිළිබඳව කිසිසේත්ම පසුතැවිලි නොවීමටද ඔබ නොදැනුවත්වම හුරුවීමයි.

"එච්.එල්.එල්. ඔෆිස් එක තියෙන්නෙ නුංගම්බක්කම්වල. හරියටම කිව්වොත් ඒපෙක්ස් ප්ලාසා බිල්ඩිං එකේ"

වේටර් වරයා සාම්බාර් ගෙනවිත් අපගේ භාජන පිරවීය. ඔහු ඒ සමඟම කෙසෙල් තෝසය බැගින් අපගේ අහාර ගන්නා තැටිවලට දමා ඉවත්ව ගියේය. යම්තමට පැණි රසකින් යුක්තවූ කෙසෙල් තෝස මට සිහි ගැන්වූයේ මගේ මව පිළියෙල කරනා පෑන්කේක්ය.

"ඒ කියන්නෙ එච්.එල්.එල්. ඔෆිස් එක තියෙන්නෙ මම නැවතිල ඉන්න හරිය කිට්ටුවමයි නේද? "

"ඔව් සිටි බැංකුවෙ චමරිය. මගෙ මුල්ම ගෙදර...ක්‍රිෂ් දන්නවද මම රස්සාවට ඇවිල්ල ඉස්සෙල්ලම නැවතුනෙත් ඔය චමරියෙ" බාලා ඉදිරියට නැවී මගේ උරහිසට තට්ටුවක් දමමින් පැවසීය.

ඇත්ත වශයෙන්ම මට ඉතා හොඳ ප්‍රධානියකු ලැබී ඇත. ඒ පිළිබඳව සතුටුවියයුතු නමුදු මගේ අවාසනාවටදෝ මට එවන් කිසිදු සතුටක් නොදැනුනි. ආපසු කාර්යාලයට එන අතර මම කල්පනා කලේ පළමුව එච්.එල්.එල්. කාර්යාලයට දුරකථන ඇමතුමක් දෙන්නේද නැතහොත් සේවය අවසන්වූ පසු එච්.එල්.එල්. කාර්යාලයට ගොස් අනන්‍යා පිළිබඳව විපරම් කොට බලන්නේද යනුවෙනි.

සවස්කාලයේ මම තවත් අපගේ ගණුදෙනුකරුවන් කිහිප දෙනෙකු හමුවීමි. එහෙත් මට උදය වරුවේ ශ්‍රීනිවාස් මහත්මිය හා සමඟ කල සාර්ථක ගණුදෙනුව වැන්නක් යලි කල හැකි නොවීය. ඉතා ගතානුගතික සහ සම්ප්‍රදායානුකූල දෙමළ ජාතිකයින් ආයෝජනයක්වන් යම් අවදානමක් ඇති කාර්යයකට පොළඹවා ගැනීම ඉතා අසීරු බව මට වැටහෙන්නට විය.

"ෆික්ස්ඩ් ඩිපොසිට්.. ෆික්ස්ඩ් ඩිපොසිට්" ආයෝජනයන් පිළිබඳව කථාකරන සෑමවිටම ඔවුන්ගෙන් බහුතරයක් මන්ත්‍රයක් මෙන් ජපකලේ එසේය.

සවස තුනේ කණිසම පසුවූවා පමණි. මට දුරකථන ඇමතුමක් ඇතිබව ශ්‍රී පැවසුවාය. 

"සර්…. සර්ට කෝල් එකක්" එසේ පවසා ඇය ඇමතුම මගේ මේසය මත ඇති දුරකථනයට මාරු කලාය.

මම රිසීවරය එසවීමි. "Hello, Good evening, this is city bank Chennai, what can I do for you?"

"Hi, I'd like to open a priority account, with my hot-shot sexy banker "

"අනන්‍යා?..." මම ප්‍රීතියෙන් ඉපිලෙමින් කෑගැසීමි. "ඔයා කොහෙද ඔය ඉන්නෙ? කොයි වෙලාවෙද අපි මුණ ගැහෙන්නෙ? මම එන්නද එච්.එල්.එල්.ඔෆිස් එකට? අනේ බලන්නකො හරි වැඩේනෙ උනෙ. ඊයෙ මගෙ ෆ්ලයිට් එක ඩිලේ උනානෙ…"

Tuesday, December 27, 2016

468. පුවක් එෂැණිං 21 - "රෙණ මඟ ඔස්සේ කුරුඳුවත්ත පොලීසිය වෙත" නොහොත් හත්පොලේ ගාගත් රණවිරුවාගේ කතාව

Bull Attack - A Painting by Dragan Petrovic Pavle 
හිස පහත්කොටගෙන තප්පු ලමින් ඉදිරියට දිව එන 
කෝපාවිෂ්ඨ වූ ගවයකුගේ සිතුවමක්

"රණමඟ ඔස්සේ කන්දිනඩාල් වෙත" කෘතිය ලියා එක රැයින් ජාතියේ අසහාය යුද වීරයා බවට පත්වූ අසමසම වීර පුරුෂයා කොළඹ නගරයේ සුප්‍රසිද්ධ පිරිමි පාසලක් සතුරන්ගෙන් මුදාගැනීම උදෙසා තවත් විරෝදාර හමුදා මෙහෙයුමකට නායකත්වය දුන් බව අපවෙත වාර්තාවේ. "Operation Scruff of the neck නොහොත් ගලග්‍රහ මෙහෙයුම" ලෙසින් නම්කොට ඇති මේ මෙහෙයුමේදී අදාල ගත් කතුවර රණශූර සෙන්පතියා මෙවර අපොස සාපෙළ විභාගයට මුහුණදෙන දරුණු ත්‍රස්තවාදියකුගේ බෙල්ලෙන් අල්ලා සොලවා ඔහු දමනය කල බව ඇසින් දුටුවෝ පවසති. මේ සඳහා මේ රණවිරුවාට සහායවී ඇත්තේ ඔහුගේ සුහුරාණන් වන යුද හමුදාවේ මේජර් වරයෙකු වන තවත් ශූරවීර රණවිරුවෙකි.

ජාතියේ සුවයිරීබාවය සහ බවුමික අකන්ඩතාව රැකගැනීමට දිවි දෙවෙනිකොට සටන්කරනා රණවිරුවන්ට සැමදා සිදුවන ලෙස මහා වීර මේජර් ජනරාල්තුමාට ද ඉන් අනතුරුව සිදුවූයේ අලිම නස්පැත්තියකි. ඒ මොකද කියනවා නම් දේස දොරෝහී එන්ජීඕ කාක්කන් සහ ඩොලර් වලට කහින්නන් රටපුරා පතල කලේ මේජර් ජනරාල් තුමා මෙවර අපොස සාපෙල ලියන කොලු කුරුට්ටෙකුගේ බෙල්ලෙන් අල්ලා තර්ජනය කලා කියාය. අහෝ දුකකි! කෙදයකි!! හරියටම මේ ඊයේ පෙරෙයිදා අපේ අර ගරු කටයුතු නාවික හමුදාපති රනවිරුවානන්හට සිද්ද වුනු අලකලංචිය වාගේය. ඇරපු අතක් නැත. කපාපු පලුවය.

එම චෝදනාවන්ට පිළිතුරු ලෙස ඒ අසහාය, ජාතියේ පිනට පහලවූ රණවිරුවා ප්‍රසිද්දියේ ප්‍රකාස කලේ එම චෝදනා ආස පොලව නුහූලනා බොරු චෝදනා බවද ඔය කියන දවසේ තමන් මේ ලංකාවේවත් නොසිටි බවත්ය. එසේම තමන්ට විරුද්දව කිසිම පොලීසියකට පැමිනිල්ලක් කර නොමැති බවද එතුමෝ සිංහනාද කලෝය.

තමන් එදින උදෑසන එම විදුහලට ගියේ තමා ලියූ පොත් මිටියක්ද පොහොර උරයක දමාගෙන එම පොත් අස්සන ගසා විකිනීමට බවද සිසුන් පොත් ගැනීමට පොර කෑමේදී එක් සිසුවකුගේ බෙල්ලෙන් අල්ලා අවවාද කල බවද එසේම තමා ප්‍රබාකරන්ගේ පවා බෙල්ලෙන් අල්ලා "හොඳ මිනිහෙක් වෙයන් බොල කොල්ලෝ" කියා අවවාද කොට ඇති බවද "එහෙමයි සර්" කියා ප්‍රබාකරන් හිස නමා එම අවවාදය පිලිගත් බවත් අසහාය රණවිරුවා හැඟීම් බරව පැවසීය.

එසේ වුවද අල්ලේ පැලවෙන බොරු කිසිදු හිරිකිතයකින් තොරව ඇදබාන්නේ නම් රනවිරුවන්ටද දවසක කෙලවෙන බව ඔප්පු කරමින් අදාල ශිෂ්‍යයා විසින් කුරුඳුවත්ත පොලීසියට රණවිරුවාට විරුද්දව කල පැමිනිල්ලකට අනුව පසුගියදා එතුමා පොලීසියට කැඳවිනි.

ඒ අනුව "රෙණ මඟ ඔස්සේ කුරුඳුවත්ත පොලීසිය වෙත...." යනුවෙන් නම් කෙරුනු තවත් මෙහෙයුමක් දියත් කිරීමට එතුමාට සිදුවිය. කුරුඳුවත්ත පොලීසියේදී සිසුවා සහ සිසුවාගේ මව සමඟ සමාදාන වීමට ඒ අසහාය රණවිරුවාට සිදුවිය. අහෝ දුකකි! කේදයකි!!

සමාදාන වීමෙන් පසුව පොලීසියෙන් පිටතට පැමිනි එතුමා දර්මපාල මාවතේ මාර ගහක් යට එරමිනිය ගොතා ඉඳගෙන පොත් විකිනීමට පටන් ගත්තේය. ඒ අතර එතනට පැමිනි පුවත්පත් වාර්තා කරුවන් අමතා එතුමා පැවසූයේ තමන් ජාතිය බේරාගත් රනවිරුවකු වන බවත් ඒ අනුසාරයෙන් තමන්ගේ හත්මුතු ප්‍රම්ප්‍රාවම රනවිරු ප්‍රම්ප්‍රාවක් වන බවත්ය. එසේම එම විදුහලේ ඉගෙනුම ලබන තම රනවිරු ඥාතිපුතකු හට තවත් රනවිරු නොවන සිසුවකු පහර දී ඇති බවත් ප්‍රබාකරන්ගේ බෙල්ලෙන් අල්ලා සෙලවූ තමන්ගේ ඥාති පුතෙකුට එසේ කිරීමට කිසිවකුට ඉඩ දිය නොහැකි බවත් තමන් එදා විදුහලට ගියේ ඒ පිළිබඳව යුද හමුදා කාර්ය පටිපාටිය අනුව කටයුතු කිරීමට බවත්ය.

අදාල දිනයේ තමන් රටේවත් නොසිටි බවට කලින් පැවසූයේ සංග්‍රාමික උපක්‍රමයක් ලෙසට බවත් යුද හමුදා සංග්‍රාමික උපක්‍රම පිලිබඳව නොදන්නා පෘතග්ජනයින්ට ඒ ගැන පැහැදිලි කිරීම අපහසු බවත් පැවසූ එතුමා අවසන් වශයෙන් පැවසූයේ එසේ චේතිය ගජ බින්නයක් රටටම ඇසෙන සේ ප්‍රකාස කලද තමන්ගේ කෘතියෙහි ලියා ඇති සියලුදේ සම්පූර්න සත්‍යය බවට තමන් සහතික වන බවත්ය. එලෙසම මේ සිද්දිය පිලිබඳව නුදුරු අනාගතයේදීම "රෙණ මඟ ඔස්සේ කුරුඳුවත්ත පොලීසිය වෙත නොහොත් හත්පොලේ ගාගත් රනවිරුවාගේ කතාව" නමින් පොතක් ලිවීමට තමන් අදහස් කරගෙන සිටින බවද එතුමා පැවසීය.

*******************************

නාවික හමුදාපතිගේ මාගම්පුර මෙහෙයුමදා මම පැවසූ "මහතුනි, කරුණාකර සවන් දෙන්න යුද මානසිකත්වයෙන් මිදීමට සුදුසු කාලය එළඹ ඇත" යන්න යලිත් පවසන්නෙමි. එලෙසම යුද ජයග්‍රහණයෙන් යම්තමට වසරක් ගෙවී ගිය කලක ටැබූ නොහොත් සාමාන්‍යයෙන් නොකියන කතා වියුණුවෙහි පළවූ සටහනක සිරස්තලයද මේ අවස්ථාවේ සිහිපත් කරමි. 

"සොල්දාදුවෝ දැන් බැහැපන් කරෙන් බිමට"

Saturday, December 24, 2016

467. The Story Of My Marriage - 28 - My Boss Mr. Balakrishnan, Dot Com Bubbles And Sir, Can I Go To The Toilet Please?


අවසානයේදී ඩොට් කොම් බුබුල
2010 මාර්තු 10 වන දින පුපුරාගියේය.




"හරි ක්‍රිෂ් මගේ ප්‍රතිපත්තිය තමයි කෝඩු කාරයො කෙලින්ම යුද්දෙට යවන එක. මොකද කියන්නෙ තරුණයා..? යුද්දෙට ලෑස්තිද?"

"ඔව් මිස්ට බාලක්‍රිෂ්ණන් මම ලෑස්තියි"

"හරි බොහොම සන්තෝසයි ඉලන්දාරියා. ප්‍රශ්ණ එහෙම මොකවත් තියනවනං දැං අහන්ඩ පුලුවං"

"එක ප්‍රශ්ණයයි තියෙන්නෙ මිස්ට බාලක්‍රිෂ්ණන්"

"හහ්..හහ්..හා... එක ප්‍රශ්ණයයි අහන්න තියෙන්නෙ කියන්නෙ තරුණයා ඔයා හරියටම තේරුම් අරං තියනව ඔයාගෙ කාර්ය භාරය මොකක්ද කියල. බොහොම සන්තෝෂයි, බොහොම සන්තෝෂයි, බොහොමත්ම සන්තෝෂයි ඔව් බය නැතුව අහන්ඩ ක්‍රිෂ්..මොකක්ද ප්‍රශ්ණෙ?"

"මිස්ටර් බාලක්‍රිෂ්ණන්, මේ......මේ.......පැහැදිලිව කියන්ඩකො දැං මම මොනවද කරන්න ඕන?"

"අනේ මන්දන්නෙ නෑ මේ යකා නං හදන්ට පුලුවන් එකෙක් නෙවෙයි වාගෙ. මූ හොඳයි පාර අයිනෙ පරෙයියන්ට වහල ඉන්ට කණුවක් විදිහට හිටවල තියන්ට" 

කිසිම සැකයකින් තොරව අන්න ඒ විදිහට හිතමින් බාලා මා දිහාවෙ බලාහිටිය මොහොතක්. චෙන්නයි සිටි බෑන්ක් බ්‍රාන්ච් එකේ මම වැඩ කරපු කාල සීමාව ඇතුලත බාලා ඒ විදිහට මා දිහා බලා හිටපු මම හිතන්නෙ සචින් ටෙන්ඩුල්කාර් ජීවිත කාලෙම ගහපු හතරෙ එව්ව ගාණට වඩා අඩුම ගානෙ එකක්වත් වැඩි වාර ගණනෙන් ඒ තමයි පළමු වාරය.

එහෙම මා දිහා මොහොතක් බලා ඉඳපු බාලා දිග සුසුමක් එහෙම හෙලල ඇස් ලොකු කරගෙන ඔලුව දෙතුන් පාර එහාම මෙහාට හොල්ලල ඒ ලඟ ඉඳගෙන හිටපු නියෝජිත යුවතියකට කතා කලා. "මේ...මට දෙන්න අද දෛනික පර්යේෂණ වාර්තා"

ඊටපස්සෙ මාත් කැඳවාගෙන මගේ මේසෙට යනගමන් ඔහු මා දිහාට හැරුනා. "ඔයාට නොවරදවාම හැමදාම කාර්යයන් දෙකක් කරන්න තියනව. නෑ ඇත්තම කිව්වොත් තුනක්......පළවෙනි එක මේ වාර්තා පරිස්සමින් කියවල බලන්න අපේ ගණුදෙණුකරුවන්ට නිර්දේශ කරන්න පුලුවන් මට්ටමේ ආයෝජන අවස්ථා මේ වාර්තා වල තියනවද කියල."

"දැන්…. ම්ම්ම්ම්..බලමු….." බාලා සමාගම්වල වර්තමාන කොටස් මිල වාර්තාව පෙරලුවා. ඒ වාර්තාවෙන් නිර්දේශ කරල තිබ්බ ඉන්ටර්නෙට් සමාගම්වල කොටස් මිල 50%කින් වගෙ පහළ බැහැල හින්ද එව්ව මිළදී ගන්නෙයි කියල.

"ඒත් ..ඒත් ……..මිස්ටර් බාලක්‍රිෂ්ණන් මම දන්න විදිහට නම් ඩොට්කොම් බබ්ල් එක දැන් පුපුරන්න කිට්ටුයි. මම හිතන්නෙ මේ සමාගම් වල ආයෝජනය කරන එකේ කිසිම තේරුමක් නෑ. නිකං සල්ලි නාස්තියක් විතරයි."

(කොටස් වෙළඳ පොල ආශ්‍රිත පාරිභාෂික ව්‍යවහාරය අනුව බබ්ල් එකක් නොහොත් බුබුලක් යනු අසාමාන්‍ය ලෙස යම් විශේෂිත සමාගම් වර්ගයක් ලාභාංශ පෙන්වීමයි. බුබුලක් යන වචනයෙන් අදහස් වන පරිදිම එය ඉතාම තාවකාලික සංසිද්ධියකි. ඩොට් කොම් බබ්ල් යනු දළ වශයෙන් 1995-2000 අතර කාල සීමාවෙහිදී අන්තර්ජාලය ආශ්‍රිත සමාගම්වල කොටස් මිළෙහි සිදුවූ ශීඝ්‍ර වර්ධනයයි. 2000 වසරෙහිදී එම බුබුල බිඳවැටුනි.)

බාලක්‍රිෂ්ණන් මහතා මා දෙස බලා සිටියේ තම දෙසවන් අදහාගත නොහුනු පරිද්දෙනි. 

"මේ ක්‍රිෂ්, විකාර කතාකරන්න එපා. අපේ පර්යේෂණ අංශය බොහොම පරිස්සමින් දත්ත විශ්ලේෂණය කරල යම් නිගමනයකට එළඹිල තියනව. එතකොට ඒක තමයි සිටි බැංකුවෙ නිල ප්‍රතිපත්තිය වෙන්නෙ. අපි ඔක්කොම ඒ ප්‍රතිපත්තිය අනුව කටයුතු කරන්නට දිවිහිමියෙන් බැඳිල ඉන්නව."

බාලා එසේ පැවසූයේ මහත් ගෞරව සම්ප්‍රයුක්ත ස්වරයකිනි. සිටි බැංකුවේ නිල ප්‍රතිපත්තියට එරෙහිම මෙසේ අදහසක් පලකිරීම පවා දේව උදහසට ලක්වියයුතු වරදක් ලෙස ඔහු අදහස් කලා විය හැක.

"බම්බුව තමයි, ඔය පර්යේෂණ කරල නිල ප්‍රතිපත්තිය ලියන්ටත් ඇත්තෙ කවුරු හරි එම්.බී.ඒ. කාරයෙක්නෙ. අපි නොදන්න එම්.බී.ඒ. හෙහ්.....මටත් තියෙන්නෙ ඔය කෙහෙම්මල් එම්.බී.ඒ. එකක් තමයි." මම එහෙම හිතුව විතරයි. කිව්වෙ නෑ. එහෙම කිව්වනං ආය කතා දෙකක් නෑ බාලා එතනම ඔන් ද ස්පොට් කලන්තෙ දානව. බඩු ෂුවර්.

"හරි හරි ඒක හරි කියමුකො...දැන් අනික් දෙක මොනවද මිස්ට බාලක්‍රිෂ්ණන්?" මම ඇහුවා.

"දෙවෙනි වැදගත් වැඩේ තමයි මෙහෙ ගනුදෙනු කාරයින් එක්ක ප්‍රශස්ත සම්බන්ධතාවයක් ගොඩනඟා ගන්න එක" 

බාලා සරල, කාටත් තේරුම් ගන්න පුලුවන් වචන වෙනුවට බොහෝ වෙලාවට සංකීර්ණ වචන දාල කතා කරන්ට දැඩි කැමැත්තක් දක්වන බව මේ වෙනකොට මට පැහැදිලිව තේරුම් ගිහිල්ල තිබ්බෙ.

"ප්‍රශස්ත කිව්වෙ?..............." බාලා යලිත් වරක් ඔහුගේ අර බැල්ම මා දෙසට යොමුකරගෙන ටික වේලාවක් හිටිය. බාලාට උදව්වක් විදිහට ඔලුව දෙපසට වනන එක සහ සුසුමක් පිටකරන එක මමම කලා. 

"ප්‍රශස්ත කිව්වෙ සුහද කියන එක ක්‍රිෂ්..මොකෝ ඒ වචනෙ මීට කලින් අහලම නැද්ද?"

"නෑ අහල නම් තියනව"

"හරි එහෙනම් ප්‍රශ්ණයක් නැහැනෙ.මෙතන ගැටලුව ක්‍රිෂ් ඔයා..මේ ...මේ... …….." බාලා තතනද්දී මම ආයෙම ඔහුට උදව් කරන්ට ඉදිරිපත්වුනා. 

"මට තේරෙනව මිස්ටර් බාල ක්‍රිෂ්ණන් කියන්ට යන එක. මම පන්ජාබි හින්ද………….."

"ඔව්..එහෙම ප්‍රශ්ණයක් තියනව. ඒත් දෙමළ අය පොදුවේ ගත්තම උගත්කමට සලකනව. එතකොට ක්‍රිෂ් ඔයාට IIT එකෙනුයි IIM එකෙනුයි දෙකෙන්ම උපාධි තියන එක ලොකුම වාසියක්"

(IIT - Indian Institute Of Technology & IIM = Indian Institute Of Management)

"මට තේරෙනව මිස්ටර් බාලක්‍රිෂ්ණන්... "

"ඔව්..ඔයාට ඔයාගෙ ගනුදෙනු කරුවන් එක්ක බොහොම සුහද සම්බන්ධතාවයක් ගොඩනඟාගන්ට වෙනව. බැංකු ක්ෂේත්‍රයෙ දුරගමනක් යන්ට ක්‍රිෂ්ගෙ බලාපොරොත්තුවක් තියනවනම්...එක අතකට තියෙනවනම් කියල කියල කියන්ට දෙයක් නෑ. මම හිතෙන්නෙ ඒක තමයි ක්‍රිෂ්ගෙ එකම පරමාර්ථය..අධිෂ්ඨානය සහ ..... "

බාලාගේ නොනවතින කන්දොස්කිරියාවට මම සවන් අගුලු දැමුවෙමි. බැංකු ක්ෂේත්‍රයේ දුර ගමනක් යන්නට පළමු මට විසඳාගතයුතු ඊටවඩා බොහෝසේ වැදගත් කාරණා කිහිපයක් ඇත.

"අනන්‍යාගෙ ගෙදර නොම්මරේට ඇරුනම වෙන නොම්මරයක් නැද්ද දන්නෙ නෑ මට මේ යෝදිට කතාකරන්ට පුළුවන්? ෂෙහ්...මේ මොබයිල් ෆෝන් ගාස්තු හෙට අනිද්ද අඩුවෙන පාටක් නැද්ද මන්ද...පත්තරෙයි ටී.වී. එකෙයි නම් ඉන්දියානු ආර්ථිකයෙ සීඝ්‍ර දියුණුව ගැන කයිවාරු කෙලවරක් නෑ. ඒත් තාමත් ලෝකෙ වැඩිම මොබයිල් ෆෝන් චාජස් අය කරන රටක් මේක...ෂෙහ්"

"ඉතිං ක්‍රිෂ්, ඔයා හිතවද ඔයාට මම මේ කියපු දේවල් කරන්ට පුලුවන්ය කියල?" බාලා එහෙම ඇහුවෙ මගෙ උරහිසට අතක් තියල හොල්ලල. 

"ඔව් සර් මම හිතනව සර්ගෙ බලාපොරොත්තු ඒ අයුරින්ම ඉෂ්ඨ කරන්නට මට පුලුවන්ය කියල" ඔහුගේ බලාපොරොත්තු මොනවාදැයි නොවිමසාම මම එක්වනම පිළිතුරු දුනිමි. 

"ඔහෙ ඕන කෙහෙල්මලක් කියන ඔක්කෝටම පුලුවන් සර් හා සර් කිව්වම වැඩේ ඉවරයිනෙ. අඩුගානෙ මේ මනුස්සයගෙ ඉවරයක් නොවෙන කච බචේවත් නවතියිනෙ කණක් ඇහිල මෙතන ඉන්ට දෙයියනේ කියල"

"බොහොම හොඳයි ඉළන්දාරියා. බොහොම සන්තෝසයි බොහොම සන්තෝසයි. ක්‍රිෂ්ට සිටි බැංකුවෙ බොහොම හොඳ අනාගතයක් තියනව කියල මට කිසිම බයක් සැකක් නැතුව කියන්ට පුලුවනි."

"හරි එහෙනම් ක්‍රිෂ්, පැහැදිලියිනෙ මොනවද ඔයාගෙන් අපි ...අපි කිව්වෙ සිටි බැංකුව බලාපොරොත්තුවෙන්නෙ කියල?" මම හෙමිහිට ඔලුව හෙල්ලුව. ඉහලට සහ පහලට. ඒ එක්කම දිග සුසුමක් හෙලන්නට හිතට ආව හැඟීම මම පාලනය කරගත්තෙ බොහොමත්ම අමාරුවෙන්. බාලා මිස් අන්ඩර්ස්කර්ට් කලොත් හරි නෑනෙ.

"ආ..තව එකක්..තව පොඩ්ඩෙන් අමතක වෙනව" නැඟිටල අඩි දෙක තුනක් ගිය බාලා ආපහු ඇවිල්ල මගෙ මේසෙ උඩ අත් දෙක තියල මා මාදිහාට නැවුන. "මේ ඔයා යටතෙ ඉන්න නියෝජිතයො ඉන්නව නේද?" බාලගෙ වොලියුම් එක තව සේසයක් පහතට බැස්සා. එහෙම සද්දෙ අඩුකරල කතාකරන එක දෙමළ කෙනෙකුට ලේසි නෑ කියල මම දන්නව. බාලාට නම් කොහොමත් ඒක ලේසි නොවෙන්න ඇති. 

"ඒ අය ගැන නිතරම ඇහැ ගහගෙන ඉන්න. සාමාන්‍යයෙන් ඔය ඒජන්ට්ල කියන්නෙ පුදුම කම්මැලි ජාතියක්. කවුරුහරි වැඩේ හරියට කරන්නෙ නෑ කියල හිතුනොත් දෙපාරක් හිතන්න එපා කෙලින්ම මට පැමිණිළි කරන්න. මම බලාගන්නම් ඉතුරු හරිය" බාලා මා දිහා බලල ඇහැක් ගහල කෙලින් වුනා. "ආ...තව එකක්...උදේ වේලපහ ඔෆිස් එකට එන්න..ඒක බොහොම වැදගත්"

"ඈ?............." මම බාලා දිහා ඇස් ලොකුකරගෙන මොහොතක් බලා හිටිය. "මිස්ටර් බාලක්‍රිෂ්ණන් මම උදේ හතහමාරට ඔෆිස් එකට ආවනෙ. ඔෆිස් පටන්ගන්න නියමිත වෙලාව උදේ නමය නේද?"

"හරි හරි නියම වෙලාව උදේ නමය තමයි. ඇත්ත. ක්‍රිෂ් උදේ හතහමාරට ආව තමයි. ඒකත් ඇත්ත. ඒත් මම සිටි බැංකුවෙ රාජකාරි පටන් ගන්න කාලෙ වැඩට ආවෙ උදේ හතට. ඉතිං මම කියන්නෙ ක්‍රිෂ්ටත් මම වගෙ වෙන්න ඕන නම් සීරුවේන් සිටීන්, සොල්දාදු උන්නැහේ සීරුවේන් සිටීන්......" බාලා හක හක ගාල හිනාවුනේ හරියට අපූරු විහිලුවක් කලා වගේ. අනේ මන්ද මේ දෙමළ මිනිස්සුන්ගෙ හාස්‍ය රසයනම් අන්තිමයි

"බම්බුව තමයි මොන යකාටද ඕයි තමුසෙ වගෙ වෙන්න ඕන? තමුසෙ වගෙ වෙන්න නෙවෙයි ඇත්තම කියනවනම් මට මෙතන මේ මේසෙ ඉඳගෙන ඉන්න එකත් මරන්නා වාගෙ" 

හිත සන්සුන් කරගන්ට මම කලේ හොඳට ගැඹුරට හුස්මක් එහෙම අරගෙන ඇයි මම මේ රස්සාවට මෙහෙට ආවෙ කියල කල්පනාකරන්ට ගත්තු එක.

"ක්‍රිෂ් උඹ මේ වැඩේ කරන්නෙ තනිකරම සල්ලි හින්ද. අවුරුද්දකට රුපියල් ලක්ෂ හතරක්. ඒ කියන්නෙ මාසෙකට රුපියල් තිස්තුන්දාහක්. මම හෙමීට තොලමතුරල මටම කියාගත්ත. තාත්තා ආමි එකේ අවුරුදු තිහක් වැඩ කරලත් අන්තිමට හම්බ වුනේ මේ ගානෙන් බාගෙකටත් අඩුවෙන්. මට කරන්නතියෙන්නෙ බොහොම ලේසි දෙයක්. මේ කොටස් එහාටමෙහාට තල්ලු කරල කාගෙ හරි ඇඟේ ගහනවට මේ ගොල්ල මට මේ වගෙ ගාණක් ගෙවනව. ජීවිතේ ඒ තරම්ම නරකමත් නෑ බලාගෙන යනකොට" 

මම ආයම මටම කියාගෙන හිත සනසගත්ත.

"සර්……….." මගෙ යටතෙ වැඩකරන ඒජන්ට් කෙනෙක් ම්ගේ මේසෙ ගාවට ආව. කොළපාට සල්වාර් එකක් ඇඳල හිටිය ඈ සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රියමනාප පෙනුමක් තියන වයස විසි දෙකක් වගෙ තරුණියක්.

"ඔව්?..............." මම ඔලුව උස්සල බැලුව. 

"සර් මම ටොයිලට් එකට ගිහිල්ල එන්නද?"

"මොකක්ද ඇහුවෙ?" මට ඉබේටම එහෙම ඇහුනෙ ඈ අහපු දේ ඇහුනෙ නැති නිසා නෙවෙයි. ඇහුන දේ ගැන මටම විස්වාස නැතිවුන නිසයි.

"නෑ සර් මම මේ ඇහුවෙ ටොයිලට් එකට ගිහිල්ල එන්නද? කියලයි" ඈ ආයෙමත් ඇහුවෙ බිම බලාගෙන.

"මොකක්ද ඔයාගෙ නම?"

"ශ්‍රී…"

"හරි එතකොට ශ්‍රීගෙ ගම්පළාත් කොහෙද?"

"මම කොයිම්බටෝර් වලින් සර්" ඈ පිලිතුරු දුන්නෙ ඇගේ මුහුණට කොහොමවත් නොගැලපෙන කැරපොතු පාට රාමුවකින් යුතු විසාල උපැස් යුවල දකුණතේ දබරැඟිල්ලෙන් ඉහළට තල්ලු කරමින්.

කොහොමත් තමන්ට ගැලපෙන විලාසිතා ගැන චෙන්නයි ගෑණු ළමයින්ගෙ දැනුම නම් බොහොම දුර්වල බව මේ වෙනකොට මට බොහොම අපූරුවට තේරුම් ගිහිල්ලයි තිබ්බෙ. අනන්‍යා මුණ ගැහුනම මේ ගැන කතාකරන්ට ඕන. කණ්දෙක පිරෙන්ට අහගන්ට හරි බැරුවාය...හෙහ්,හෙහ්,

"ශ්‍රී යුනිවසිටි ගියාද?"

"ඔව් සර් මම කොයිම්බටෝර් යුනිවසිටි සර්, මට උපාධියට ඩිස්ටින්ක්ෂන් එකක් තියනව"

"හොඳයි, බොහොම හොඳයි, ඉතිං මොකද මේ ටොයිලට් එකට යන්ට මගෙං පර්මිෂන් ඉල්ලන්නෙ?"

"එහෙම තමයි මෙහෙ පිළිවෙල සර්, "

"හරි අද ඉඳල ඒ පිළිවෙල අපි වෙනස් කරමු. කිසි කෙනෙක් මීට පස්සෙ ටොයිලට් එකට යන්න මගෙන් අවසර ගන්න අවශ්‍ය නෑ..තේරුණා නේද? අනික් අයටත් කරුණාකරල කියන්න"

"හොඳයි සර්, බොහොම ස්තූතියි සර්….."

Wednesday, December 21, 2016

466. ඒ ගී සොළොසට අයත් නොවූවද තවමත් මා හද බැඳි ගී - 9 - ළා දළු බෝ පත් සෙමින් සැළෙන සේ යසෝදරා දේවී......



යසෝදරාවෝ බුදු හිමියන් පාමුල අපමණ සෙනෙහසින් 
යුතුව වැඳ වැටෙමින්.....

ආදරය ගැන අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෑ. ලෝකය ජීවත් කරවන්නෙ ආදරය. ආදරය කියනවට වඩා මම කැමතියි සෙනෙහස කියල කියන්න. හරි... සෙනෙහස පොදුවේ ගත්තම දාරක සෙනෙහස, මාතෘ සෙනෙහස, පීතෘ සෙනෙහස සහ භාතෲ සෙනෙහස ආදී වශයෙන් කොටස් කීපයකට බෙදෙනව. පති පතිනි සෙනෙහස ඒ අතර ඉතාම වැදගත් කියල කියන්නට හැකියි. ඒ කියන්නෙ ස්ත්‍රියක සහ පුරුෂයකු අතර ඇතිවන සෙනෙහස.

සංසාරය ගැන විශ්වාසයක් අපේ බොහෝ දෙනා තුල තියනව. බුද්ධාගමට සංසාරය කියන සංකල්පය එකතුවෙන්නෙ පස්සෙ කාලෙක කියලයි මගේ නම් විශ්වාසය. ඒ කොහොම වෙතත් හිතළුවක් විදිහට හෝ සංසාරය කියල දෙයක් පවතිනවය, මිනිසුන් වන අපි හැමෝම මරණින් මතු යලි උත්පත්තිය ලබනවය යන සංකල්පය කල්පනා කරල බලනවිට බොහොම චිත්තාකර්ෂණීයයි. අඹු සැමි යුවලක් අතර ආත්මයෙන් ආත්මයට නොනැසී පැවතෙන සංසාරගත සෙනෙහසක් බැඳීමක් ගැන උනත් එහෙමයි. ඉතාම සුන්දර සදාදරණීය හැඟීමක්.

ලංකාවෙ හිටපු අන්තිම අවුරුදු හතර මම සේවය කලේ නුගේගොඩ නගරාසන්නයෙ ප්‍රධාන කාර්යාලය පිහිටා තිබූ ඉදිකිරීම් සමාගමක. මුල් අවුරුද්දෙ වගෙ මම ගෙදර ආවෙ සති අන්තයට විතරයි. සඳුදා උදේ පහට නුවරින් පිටත්වෙන මාතර කෝච්චියට පේරාදෙණියෙන් නැංගම මරදානට එතෑකි 8.05 වගෙ වෙනකොට. එතන ඉඳල 176 බස් එකක නැග්ගම කොහොමත් නමයට ඉස්සෙල්ල මම ඔෆිස් එකේ. 

අපේ ඔෆිස් එකේ සෙනසුරාදත් වරුවක් වැඩ. දහවල් 12.30 වෙනකල්. ඒත් ඒ වෙලාවට ගියහම කෝච්චියක් නෑ. ඒ නිසා මම කරන්නෙ තුන වගෙ වෙනකල් වැඩ කරල හතරට කොටුවෙන් පිටත්වෙන සෙංකඩගල මැණිකෙට නඟිනව. ඔය කාලෙ මම ගෙදර නැති දවසට අපෙ ප්‍රියම්බිකා තොමෝගෙ තනි නොතනියට එයයිගෙ අහල පහල හිතවතියක් එනව එයාගෙ පොඩි දරුවත් එක්ක. ඒ ළමයා එතුමිය ඔය ඔයිට කලින් තුනේ පන්තියටද කොහෙද උගන්නපු කාලෙ එයයිගෙ ගෝලයෙක්. ඒ ගුරු-ගෝල ආශ්‍රය හින්ද තමයි හිතවත්කම් ගොඩනැඟිල තියෙන්නෙ.

ඉතිං ඔහොම බොහොම අගේට මේ වැඩ පිළිවෙල කෙරීගෙන යද්දි එක පාරටම වැඩේ අප්සෙට් ගියා. 

"මේ හරි වැඩේනෙ. අර චාන්දනීලට ඔයා කොළඹ ඉන්න දවසට ආය අපේ ගෙදර ඇවිල්ල ඉන්ට බැරිවෙයි"

"ඒ මොකෝ ඒ හිටපු ගමං? "

"එයාලගෙ අම්ම අසනීප ගානෙ ඉන්නෙ. නැඟිටගන්නත් අමාරුයි. ඒ අම්ම ලබන සතියෙ ඉඳල එයාලගෙ ගෙදර නවතින්න එනවලු" 

"ආ..එහෙමද? එහෙනං කොහොමත් අපේ ගෙදර ඇවිල්ල ඉන්න බෑනෙ නේද? "

"ඒක තමයි මාත් මේ කල්පනා කලේ…"

"මෙහෙම කරමු. එක දිගටම සතියක් මම කොළඹ නොඉඳ අඟහරුවාද හවස ගෙදර ඇවිල්ල ආයම බදාද උදේ ගිහිල්ල බෘහස්පතින්ද හවසත් ආපහු ගෙදර එන්නං. හැබැයි සඳුදයි, බදාදයි, සිකුරාදයි රෑට ඔයාට තනියම ඉන්ට වෙනව"

"ඒකට නම් කමක් නෑ.ඒත් ඔයාට අමාරුයි නේද ඔහොම සතියට තුන් පාරක් කොළඹ යන එක"

"මුලින් ටිකක් අමාරුවෙයි. ඒත් එහෙම කියල හරියන්නෙ නෑනෙ. මේ ප්‍රශ්ණෙට විසඳුමක් තියෙන්නත් එපාය…"

"ඔව්..ඉතිං වෙන කරන්ට දේකුත් නැහැනෙ...නේද ඒයි? "

"හ්ම්ම්ම්ම්……."

ඉතිං ඔය විදිහට අවුරුදු දෙකක් විතර මම සතියට හය ගමනක් කොටුව/මරදාන සහ පේරාදෙණිය අතර ගමනාගමනය කලා. එක අතකට ඒක මහ ලොකු දේකුත් නෙවෙයි. නුවර ඉඳල දිනපතා කොළඹ වැඩට යන මිනිස්සු අනන්ත ඉන්නව. ඔය දිනපතා කෝච්චියෙ යන අය සංගමයක් වගෙ හදාගෙන සීට් එහෙම වෙන් කරගෙන ඉන්නෙ තමන්ගෙ අයට. වෙන කාටවත්ම එව්වයෙ ඉඳගන්න දෙන්නෙ එහෙම නෑ. දවසක් මම එහෙම මනුස්සයෙකුට කචල් එකක් දාල අම්මටසිරි මාව අමුවෙං කෑවෙ නැතුව විතරයි ඔය කන්තෝරු සංගමේ සාමාජිකයො. 

සඳුදට තමයි සෙනඟ වැඩිම. එදාට තමයි ඔය සීට් ප්‍රශ්නෙ එන්නෙ. මම ඉතිං එදා ලෝඩ් වගෙ උංව ගණං නොගෙන සීට් එකේ ඉඳගෙනම ආවට ඊට පස්සෙ ඒ කන්තෝරු කාරයො අයිති කරගෙන ඉන්න පෙට්ටි දෙක මඟ ඇරල වෙන පෙට්ටියකට නඟින්ට පුරුදු වුනා. අහවල් දේකටද මේ තාවකාලිකව පැය තුනක් ඉඳගෙන යන කෝච්චි සීට් එකක් හින්ද මිනිස්සු තරහ කරගන්නෙ, එහෙම නැත්තං කුණු හරුප අහගන්නෙ නැද්ද හොඳයි?

හවස ආපහු ගෙදර යද්දි වේයංගොඩින් පස්සෙ ඕන තරම් ඉඩ තියනව. රඹුක්කනින් පස්සෙ නම් සීට් එකේ දිග ඇදිල නිදියගෙනත් ගිහෑකි. ඒත් මම කවදාවත් නිදාගත්තෙ නෑ. ඔය සතිපතා ගමනාගමනයෙදි අනිවාර්යයයෙන් පොතකුයි, සුට්ටං රීචාජබල් ටෝච් එකයි, කුඩෙයි මගෙ අතේ තියනවමයි. පොත වනාහී සීට් එකක් හම්බවුනු ගමං ඉඳගෙන කියවන්ට. ටෝච් එක ඇටපල් කලුවරේ පේරාදෙණිය ස්ටේෂන් එකෙන් බැහැල ලයිට් කණුවක්වත් නැති ගල් ගැලවිච්ච තාර පාර දිගේ කකුල් කඩාගන්නෙ නැතුව ගිහිල්ල අපි ඒ කාලෙ හිටපු ඉස්කෝලෙ ක්වාටර්ස් එකට තියෙන පඩි දෙසීය ගාන හොම්බ කට සමතලා නොවී නැඟගන්ට සහ කුඩේ උඩරට පළාතට ආවේණික කොයි වෙලාවෙ දෙන්ට තිබාගනියිද කියල විස්වාස නැති අනෝරා වැහි කෝඩ වලින් ආරස්සා වෙන්ට.

ඔය සතිපතා සය වරක් එහාට මෙහාට දුම්රිය ගමනාගමනයෙන් තව හොඳක් වුනා. ඒ තමයි පොත් ප්‍රදර්ශණ වලින්, සේල් වලින්, පේව්මන්ට් එකෙන් අරගෙන කියවගන්ට වෙලාවක් නැතුව ගෙදර පුරා බංකු උඩයි පරණ පෙට්ටි උඩයි ගොඩ ගහල තිබ්බ පොත් කන්දරාවෙන් බාගයක් විතර කියව ගත්ත.

ඒ නැණැස දියුණුවට අමතරව මිනිසුන් ගැන නිවී සැනසිල්ලේ අධ්‍යයනය කරන්ටත් මම ඔය ට්‍රැවලිං ටයිම් එක යොදාගත්ත. වඩේ කාරයො, හැළප කාරයො, හෝඩිපොත් ලිත් විකුණන්නො, ඉඳිආප්ප මුල් විකුණන වෙළෙන්දියො, හිඟන්නො ඔය වගෙ නා නා ප්‍රකාර උදවිය.

සමහර දවස්වලට කෝච්චියෙ ලයිට් යනව. ඊට පස්සෙ ආයම ලයිට් ආවත් මහ මෑලි පාට කණාමැදිරි එළියක් තියෙන්නෙ. එහෙම දවසට ඉතිං මම කරන්නෙ පොත වහල පැත්තක තියල ජනේලෙන් ඈත කඳු බෑවුම්වල හීනියට සුට්ටං මැණික් කැට වගෙ දිළිසෙන ගෙවල් වල එළි දිහා බලා ඉන්න එක. එහෙම ඉන්න කොට මට හිතෙනව දැං අර ඈත පේන ලයිට් එළිය පත්තුවෙන ගෙදර ඇතුලෙ මේ වෙලාවෙ කවුරු කවුරු ඇද්ද? එතකොට මොන මොනව කෙරෙනව ඇද්ද? කියල සමහරවිට පොඩි ලෑලි මේසයක් ලඟ ඉඳ ගත්තු අවුරුදු දහයක දොලහක වගෙ හුරුබුහුටි දැරියක් ඉස්කෝලෙදි ගෙදර වැඩට දුන්නු දීර්ඝ බෙදීම ගණං හදනව ඇති. නැත්තං උම්මග්ග ජාතකයෙන් අහපු ප්‍රශ්නයකට උත්තර ලියනව ඇති. 

උම්මග්ග ජාතකය.....මහෞෂධ පඬිතුමා සහ අමරා දේවිය....මම අර මේ ලිපිය පටන්ගන්නකොටම කියාපු සංසාරගත සෙනෙහස මතකයි නේද? එතකොට වෙස්සන්තර රජතුමා සහ මද්‍රි දේවිය...මගෙ බිසව්නේ අසාපන් නුඹ මද්‍රි දේවි නොවුනේ.... දුෂ්කරවු ඒ පළාතේ මට යන්න දෙන්න දේවී….

රඹුක්කන සහ කඩුගන්නාව අතර තියනව අලගල්ල කියල දුම්රිය නැවතුම් පොළක්.

බතට කන්ට බැරි බතලේගල කන්ද
අලට කන්ට බැරි අලගල්ලේ කන්ද
හුනට කන්ට බැරි හුන්නස්ගිරි කන්ද
මෙකඳු තුනට නායක සමනල කන්ද

ඒ කරත්ත කවියක්….. අහල තියනව නේද?

මීදුම නැති දවසට ඔය අලගල්ල දුම්රිය පලට බතලේගල කන්දත් පේනව යස අපූරුවට. බතලේගලට සුද්ද කිව්වෙ බයිබල් රොක් කියල. ඒ කන්ද හරියට බයිබලයක් මේසයක් උඩ තියල තියනව වගේ හින්දයි එහෙම නම තිබ්බෙ කියල මම කොහෙ හරි කියවල තියනව. ඒත් මටනම් එහෙම දෙයක් කවදාවත් පෙනුනෙ නෑ. සමහරවිට බතලේගල කියන නමෙං සුද්ද බයිබල් රොක් කියල හදාගන්ට ඇති.

එහෙම නැතුව ඒකෙ ප්‍රතිලෝමය වෙන්ටත් බැරිකමක් නෑ කල්පනාකරල බැලුවම. ඒ කියන්නෙ සුද්දගෙ බයිබල් රොක් කියන නමෙන් අපෙ මිනිස්සු බතලේගල කියල හදාගන්ට ඇති. එහෙම ඉංග්‍රීසි නම් වලින් අපි සිංහලට හදාගත්තු තව නම් ගම් බොහොමයක් තියනව. ඒ ගැන ආයම වෙලාවක විස්තර ඇතුව කතා කරමු.... හානෙ නේද? හරි..හා කිව්ව.

කෝච්චිය ඔය අලගල්ල ස්ටේෂන් එකට එනකොට කොහොමත් 7.15 වගෙ වෙනව. හැබැයි පොඩි අවුලක් වෙන්නෙ සිග්නල් නැතුව හෝ වෙන මොකක් හරි අකරතැබ්බක් වෙලා විනාඩි දහයක් පහළවක් පරක්කු උනොත්. සාමාන්‍යයෙන් සෙංකඩගල මැණිකෙ වෙලාවට ආවොත් ඔය වෙලාවට කොළඹට යන උඩරට මැණිකෙත් එක්ක මාරු වෙන්නෙ කඩුගන්නාවෙදි. ඒත් පරක්කු උනොත් එහෙම වෙන්නෙ සෙංකඩගල මැණිකෙට අලගල්ලෙදි සයිඩ් ගහල ඉන්ට වෙනව උඩරට මැණිකෙ "ඩකඩ ඩකං ඩකඩ ඩකං ඩකඩ ඩකඩ ඩකඩ ඩකං" කියාගෙන විදිල්ල වගෙ ඈ ලඟින්ම මාරුවෙලා කොළඹ පැත්තට යනකල්.

ප්‍රමාද නොවී සෙංකඩගල මැණිකෙ ආවනම් අලගල්ලෙදි අල්ලන්නෙ වේදිකා අංක එකට නොහොත් ප්ලැට්ෆෝම් නම්බර් වන්. ඒත් ප්‍රමාද වුනොත් කෙලින්ම අල්ලන්නෙ දෙවන වේදිකාවට. එහෙම දෙවන වේදිකාවට අල්ලනකොටම පළපුරුදු මගීන් දන්නව අද මෙතන අඩුම ගානෙ විනාඩි දහයක්වත් ඉන්ට වෙනවයි කියල උඩරට මැණිකෙ එනකල්. ඔන්න නිදි කිර කිර හිටපු කට්ටියම අහැරල, එහෙම නැත්තං තම තමංගෙ කතාබස් වල නිරතවෙලා හිටපු උදවිය එව්ව නවත්තල දුම්රිය රියදුරුට අම්ම මෝ නැතුව පිං අනුමෝදන් කරන්ට පටන් ගන්නව. එක අතකට එහෙම කරන එකේ අසාධාරණේකුත් නෑ ඇත්තටම වැරැද්ද රියදුරුගෙ නොවුන වුනත්. ඔය ඉන්න මගීන් බහුතරයක් ස්ටේෂන් එකේ බැහැල ආයම බස් එකකත් යන්ට ඕන. බොහෝවිට ඒක ඒ පැත්තට යන අන්තිම ලාස්ට් බස් එක. ඒක මිස් වුනාය කියන්නෙ ඉතිං ත්‍රී වීලර් එකක පිහිට තමා වැඩිපුර ගාණකුත් දීල. 

මට ඉතිං එහෙම ප්‍රශ්ණයක් නෑනෙ. කෝච්චියෙන් බැස්සට පස්සෙ පාද යාත්‍රාවෙන් ගෙදරට යන නිසා මට කෝච්චි ඩ්‍රයිවර්ට පිං අනුමෝදන් කරන්ට අවශ්‍යතාවයක් නැහැ. ඒ හින්ද මම කරන්නෙ හෙමිහිට දුම්රිය වේදිකාවට බැහැල ටිකක් එහාට යනව. අර මම කලින් කිව්ව වගෙ දුම්රිය අඳුරෙ තියන දවසක් නම් වඩාත්ම හොඳයි. දෙසැම්බර් ජනවාරි වගෙ හීතල කාලෙක නම් අහසෙ තරු පේන්නෙ කිසිම අපහසුවකින් තොරව අත උස්සල තරු අහුරක් කඩාගන්ට පුලුවනිය කියල හිතෙන තරමටම පැහැදිලිව දිළිසෙමින්.

දෙවෙනි වේදිකාවත් එක්කම එහායිං මුළු අහසම වහගෙන පැතිරිල තියෙන්නෙ මහ විසාල බෝ ගහක්. ඒ බෝගහ වටේට කවුද මන්ද වල් එහෙම උදළුගාල ගඩොල් තුන් හුලස් උඩට හිටින විදිහට තියල බොහොම අපූරුවට හදල. ඒ මැද ගල් ආසනයක් උඩ දාස්පෙතියා මල් හත අටක් එක්ක මද සුළඟෙ සැලෙන කහ පාට ගිණි සිළුවෙන් යම්තමට ආලෝකයක් නිකුත් කරන පොල් තෙල් පහනක්. 

ඒ එක්කම පැත්තකින් හරහ දාල තිබ්බෙ මහ විසාල කොටයක්. මයෙ හිතේ පෙනෙන විදිහට අඹ වෙන්න ඕන. මම කෝච්චියෙන් එලියට බහිනකොට ටෝච් එකත් අරගෙන ආවෙ. ටෝච් එක පත්තු කරල කොටය අවට හොඳට බලල මම හෙමිහිට කොටේ උඩ වාඩි වුනා. කෝච්චි පෙට්ටි ඇතුලෙ යම්තමට පත්තුවෙන විදුලි බුබුළුවල මලානික එළිය අතරින් එහාට මෙහාට යන මගීන්ගෙ අඳුරු සෙවණැළි මෙතනට යස අපූරුවට පේනව. හමායමින් තිබූ මද සුළඟ එකපාරටම පොඩ්ඩක් වේගවත් වුනේ මගෙ අත්වල හීගඩු පුබුදුවමින්.

ඒ එක්කම බෝගහේ අතුවල එල්ලෙමින් තිබූ සහක් බෝ පත් සුළඟේ නටන්නට ගත්තෙ අපූරු ලාලිත්‍යයක් සහිත සිලි සිලි හඬක් මතුකරමින්……….

ලාදළු බෝ පත් සෙමින් සැළෙන සේ යසෝදරා දේවී 
වාවනු බැරි තැන රහසේ හැඬුවා පෙර සංසාරේ ඇසුර මතක්වී.....

සුළඟේ ලෙලදෙන බෝ පත් අතරින් ඈත අහසේ දිලෙන තාරකාවන් දිහා බලාගෙන ඒ සුමියුරු ගී පද මට මිමිණුනේ නිරායාසයෙන්………..

සංසාරේ පුරාවට සිදුහත් සහ යසෝදරාවන් අතරවූ ප්‍රේමය ගැන ඒ තරම් පරිපූර්ණ ලෙස වෙන කොහොම කියන්නද? ඒ අනුපමේය ප්‍රේම වෘත්තාන්තය ගැන ඇත්තටම අපේ අවධානය මෙතෙක් යොමුවෙලා තියෙනව හොඳටම මදියි කියලයි මගේ අවංක හැඟීම. පන්සිය පණහක් ආත්ම භාවයන් ගෙවී ගිය ඉක්බිති ඉපදුනු අවසාන ආත්ම භාවයේදී සිදුහතුන් බුද්ධත්වයට සහ යසෝදරාවන් අරහත් භාවයට පත්ව සසර කෙළවර කරනා තෙක් පැවත ආ ඒ අපූර්ව සෙනෙහසේ කථාව.......ලේන කුලේ සිට ආගිය මග තොට.......

ලේන කුලේ සිට ආගිය මග තොට
සිටියා නොසැලෙන පහන් ටැඹක් වී
නිවන් දකින තුරු මේ සංසාරේ
පසුපස ආවා සෙවණැල්ලක් වී

යසෝදරාවන් හැරදමා ගිහිගෙයින් නික්ම ගිය සිදුහතුන් බුද්ධත්වය ලබා යලි ආපසු යසෝදරාවන් දකින්නට පැමිණෙද්දී එතෙක් කිසිදු මාර්ග ඵලයක් ලබා නොසිටි පුහුදුන් ඈ සිත ඇවිලුනේ මහත් ලසෝ ගින්නකි.

ලා දළු බෝපත් සෙමින් සැලෙන සේ
යසෝධරා දේවී
වාවනු බැරි තැන රහසේ හැඬුවා
පෙර සංසාරේ ඇසුර මතක් වී
ලා දළු බෝපත් සෙමින් සැලෙන සේ

එහෙත් අවසානයේ සිදුහතුන් තමන් හැරගියේ සකල ලෝක සත්වයා වෙත මහා කරුණාවෙන් සසර දුකින් මුදවනු පිණිස බව මනාව අවබෝධ කොටගත් ඕ තොමෝ අපරිමිත සෙනෙහසින් සිදුහතුන් දෙපාමුල වැඳ වැටුණාය.

තැලී සෙනේ සිත සැලී හඬන විට
වැටී දෙපා ලඟ යශෝධරාවෝ
පිපී නිවන් මල් සාධුකාර දී
නිවී පහන් විය උදෑසනක්සේ

ගායනය-කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ
පද රචනය-රඹුකන සිද්ධාර්ථ හිමි
තනුව-එච්.එම්.ජයවර්ධන


Friday, December 16, 2016

465. පුවක් එෂැණිං 20 - ජනාධිපතිගේ පත්තර කොල්ලා, නාවික හමුදා ප්‍රඥප්ති සංශෝධනය, අගමැතිගේ සමාව ගැනීම සහ කාඩිනල්ගේ නින්දෙන් ඇහැරීම

ජනාධිපති සහ අගමැති ....

ජනාධිපති නිල නිවසේ ඊයේ උදෑසන වූ සිද්ධියක් පිළිබඳව අප වෙත වාර්තා වී ඇත.

කැප්පෙටිපොල මාවතේ ජනාධිපති නිල නිවසේ ආලින්දයේ පරණ ඇඳි පුටුවක දිගාවී ජනාධිපති තුමෝ මහත් උනන්දුවෙන් පාර බලා හිඳියි. 

"ෂිහ්..මේ මනුස්සය තාම නෑනෙ. මම කී පාරක් කිව්වද උදේ හය වෙනකොටවත් එන්ටෙයි කියල හිටං. කෝ කිව්වට අහනවය? මිනිහට ඕන විදිහට තමයි මිනිහ වැඩ. අපේ අගමැතිතුමා වගේම තමයි. ඇරපු අතක් නෑ. නෑයො වත්ද මන්ද...අද ආපුවහම හෙමීට අහල බලන්ට ඕන…"

මෙසේ තොල මතුරමින් එතුමෝ දැඩි නොඉවසිල්ලෙන් අසුනෙන් නැඟිට මිදුලට බසියි. යලි පැමිණ අසුන් ගනියි.

"ට්‍රීං ට්‍රීං ට්‍රීං...." ජනපති නිල නිවසේ දුරකථනය නාද වෙයි. 

"හාමිනේ හාමිනේ ඔන්න ඔය ටෙලිපෝන් එක බැලුවනම් පොඩ්ඩක්... "

"මම මේ මහත්තයගෙ බත් එක බඳිනව මෙහෙ…"

"හරි හරි පොඩ්ඩක් ඕක බලන්නකො. මොකද දන්නෙ නෑනෙ පාන්දරම? කොයි කොලුව ගෙදර ඉන්නවද?"

"ඔව්..ඔව්...කාමරේ නිදි…"

"ආ..එහෙනං බයක් වෙන්න දෙයක් නෑ. ඌ ගෙදර ඉන්නවනං මට තියෙන ප්‍රස්න බාගයක් ඉවරයි.."

"ට්‍රීං ට්‍රීං ට්‍රීං……" නොනවත්වා දුරකථනය නාදවෙයි. 

"හරි හරි හාමිනේ ඔය වැඩේ කරගෙන යන්ට. මම බලන්නංකො මේ ටෙලිෆෝන් එක"

දුරකථනය අසලට ගිය ජනාධිපතිතුමා රිසීවරය ඔසවයි.

"හලෝ... හලෝ.."

"හලෝ මේ ජනාධිපතිතුමාද? "

"ඔව්..ඔව්...ඔව්..කතාකරනවා…"

"ජනාධිපති තුමනි අපි මේ කතා කරන්නෙ අදද රෙන ටීවී එකෙන්.."

"ඔව්?"

"අපිට දැනගන්ට ඕන අර හම්බන්තොට වරායෙ සිද්ධිය ගැන?"

"මොකක්ද හම්බන්තොට වරායෙ සිද්ධිය? මම එහෙම එකක් දන්නෙ නෑනෙ…"

"ඔබතුමා දන්නෙ නෑ? මේ රටම දන්න සිද්ධිය? "

"අයිසේ මට තාම අද පත්තර කියවන්ට හම්බවුනේ නෑ. පත්තර කොල්ලා පරක්කුයි. ඌට මං විසි තිස් ගමනකට වඩා කියන්ට ඇති උදෙම්ම පත්තරේ ගෙනත් දෙන්ට කියල. මොකද තමුසෙලා වගෙ හාල් පාරුවො උදෙම්ම එක එක මඟුල් අහනකොට මම එව්වට උත්තර දෙන්ට ලෑස්ති වෙලා ඉන්ට එපයි. කොහෙද මූ මම කියන එකක් සත පහකට ගණං ගන්නෙ නෑනෙ. කැබිනට් එක තව හොඳයි..."

"ට්‍රීං ට්‍රීං ට්‍රීං"

"අම්මට උඩු ආයම ටෙලිෆෝන් එක වදිනව නේද? අඩේ එහෙම වෙන්ටත් බෑනෙ නේද? ටෙලිෆෝන් එකෙං කතා කර කර ඉද්දි කොහොමද ටෙලිෆෝන් එක වදින්නෙ නේද? "

"නෑ මහත්තය ඒ අර පත්තර කොල්ලා……" එතැනට පැමිණෙමින් එසේ පැවසූයේ ජනාධිපති තුමාගේ බිරිඳයි. 

"ආ..එහෙමද?....හලෝ..හලෝ..හරි හරි පත්තර කොල්ලා ඇවිල්ල...ඔහොම ඉන්නවකො මම පත්තරේ බලල ඉවර වෙනකල්. තව පැය බාගෙකිං කතා කරනවා හොඳද? එතකොට මම අර හම්බන්තොට සිද්ධිය ගැන උත්තරයක් දෙන්නංකො"


************************************************

නාවික හමුදා ප්‍රඥප්තිය සංශෝධනය කිරීමේ යෝජනාවක් කැබිනට් මණ්ඩලයට වෙත ඉදිරිපත්වී ඇත. මෙතෙක් නාවික හමුදාවේ මූලික කාර්ය භාරය සේ එම ප්‍රඥප්තියෙහි සඳහන්වූයේ "ශ්‍රී ලංකා සමාජවාදී ප්‍රජාතාන්ත්‍රික ජනරජයේ මුහුදු සීමාවන් ආරක්ෂා කිරීම සහ එහි වැසියන්ගේ ආරක්ෂාව සැපයීම ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවේ පරම සහ උදාර වගකීම වන්නේය" ලෙසය. 

එහෙත් වෙනස් වන ලෝකයට අනුව කාලානුරූපව එම ප්‍රඥප්තිය මෙලෙස සංශෝධනය කල යුතු යැයි යෝජනාවක් ඉදිරිපත්ව ඇත.

"යහපාලනයට අලුත් කොන්දක් සැපයීම ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවේ පරම සහ උදාර වගකීම වන්නේය. එළෙසම ප්‍රාදේශිය මාධ්‍යවේදීන්ගේ හොස්ස මිරිකා එහාට මෙහාට කරකවා ඔවුන්ගේ ගෙල පෙදෙසට ව්‍යායාම ලබාදීමද ඒ සමඟම ඔවුන්ගේ මෑණියන් පිළිබඳව මතක් කොට දී මව්ගුණ සිහිකරවීමද අනුෂාංගික වගකීම් වන්නේය. ඒ මූලික වගකීම් ඉටුකිරීමෙන් පසු කාල වේලාව ඇත්නම් ශ්‍රී ලංකාවේ මුහුදු සීමාව ආරක්ෂා කිරීමේ කටයුතු ද ඔවුන් විසින් ඉටුකරනු ලබන්නේය."

මෙලෙස නාවික හමුදා ප්‍රඥප්තිය සංශෝධනය කල යුතු බවට යෝජනාවක් ඉදිරිපත්ව ඇත්තේ ඌව පළාතේ විශ්‍රාමික යුද මානසිකත්ව නාවික හමුදා නිලධාරීන්ගේ සංසදය මඟින් බවද සඳහන් වේ.

*****************************************

1981 වසරේ දිස්ත්‍රික් සංවර්ධන සභා මැතිවරණයෙන් පසු යාපන පුස්තකාලයට ගිනි තැබීම පිළිබඳව රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැතිතුමා සමාව ඉල්ලා ඇත. 

වසර තිස්පහක් ගතවී හෝ අගමැතිතුමාගේ මේ සමාව ඉල්ලීම විචාරකයින්ගේ ඉමහත් පැසසුමට ලක්ව ඇති අතර මහ බැංකු බැඳුම්කර වංචාව පිළිබඳව ද ඔහු තවත් වසර තිස්පහකින් පසු එනම් ක්‍රි.ව. 2050 වසරේදී සමාව ඉල්ලීමට බලාපොරොත්තුවන බව මේ අතර අග්‍රාමාත්‍ය මාධ්‍ය ඒකකය නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් පවසයි. 

ඒ වනවිට ඔහු ජීවතුන් අතර නොසිටියහොත් මළවුන් ගෙන්වා කථාකරවන ගුප්ත විද්‍යා මධ්‍යස්ථානයකදී එම සමාව ඉල්ලීමේ මහෝත්සවය පැවැත්වීමට ද කටයුතු යොදා ඇත.

ඒ සමඟම අගමැතිතුමාගේ පසුගිය වසර දෙකකට ආසන්න කාල සීමාවේ කල කී දේ පිළිබඳව විමසා බලන කල ඔහුගේ පියාණන් වන එස්මන්ඩ් වික්‍රමසිංහ මහතා අද ජීවතුන් අතර සිටියේ නම් ඔහු මුළු මහත් ශ්‍රී ලංකා වාසී සියළු ජනයාගෙන් සමාව ඉල්ලා සිටිනුයේ කුමක් පිළිබඳවද යන්න තීරණය කිරීම දයාබර පාඨකය මම ඔබටම භාර කරමි.

***************************************

ශ්‍රී ලංකාවේ කතෝලික සභාවේ ගරු නායකයානන් වන අතිගරු කාඩිනල් තුමා තම ශිශිර තාරක නින්දෙන් අවදිව මහා නට්ටල් ගසක් පිළිබඳව මොනවාදෝ අපබ්‍රංස වගයක් දේශනා කොට යලි නින්දට පිවිස වදාල බව මේ අතර කතෝලික ආරංචි මාර්ග සඳහන් කොට සිටී. 

අගෝස්තු මස මහා නට්ටල් ගස ඉදිකිරීම ආරම්භයට පෙර නින්දට පිවිසි එතුමා මේ පසුගිය සතියේ හදිසියේ අවදිව දුප්පතුන්ට උදව් කිරීමක් පිළිබඳව පවසා ඊට දින කීපයකට පසු යලි පවසා වදාලේ තමන්ට මිලියන දොළහ සහ මිලියන දෙසීය ටැපලුනු බවත් එබැවින් නට්ටල් ගස ඉදි කීරිම පිලිබඳව තමන්ගේ කිසිදු විරුද්ධත්වයක් නැති බවත්ය. එසේ පවසා එතුමා යලිත් ශිශිර තාරක නින්දට සම වැදුනු බව තතු දත් ආරංචි මාර්ග පවසයි.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...